Jedną z rzadziej używanych funkcjonalności będącej częścią WinAPI jest tzw. Debug API, a więc zestaw wszystkich narzędzi niezbędnych do zbudowania własnego, w pełni sprawnego debuggera. Zadaniem niniejszego artykułu jest zapoznanie czytelnika z możliwościami oferowanymi przez ów interfejs, oraz zachęcenie do spróbowania swoich sił na polu tworzenia narzędzi, które monitorują i kontrolują przebieg działania innych aplikacji w systemie. Zachęcam do dalszej lektury!

Kiedy większość początkujących programistów słyszy o nauce Windows API (w skrócie WinAPI), przed oczami staje im najczęściej interfejs odpowiadający za tworzenie, obsługę oraz niszczenie okien trybu graficznego oraz znajdujących się na nich kontrolek. O ile skojarzenie to jest częściowo poprawne – odpowiednio zaprojektowane i zaimplementowane GUI jest w końcu bardzo istotnym elementem większości aplikacji działających pod systemem Windows – gigant z Redmond nie ograniczył się wyłącznie do udostępnienia developerom możliwości wyświetlania okien. Windows API obejmuje w istocie zbiór wszystkich udokumentowanych stałych, struktur i publicznie dostępnych funkcji, które sprawiają, że program może wchodzić w interakcję z systemem operacyjnym w dowolny sposób: operować na systemie plików, rejestrze, komunikować się z innymi programami, otwierać i korzystać z połączeń sieciowych itd. 

Jedną z takich funkcjonalności jest właśnie interfejs umożliwiający monitorowanie i ingerowanie w stan innych procesów w systemie, którym zajmujemy się w tym artykule (..)

Więcej w "Programiście" 2/2014 (21). Magazyn dostępny jest w prenumeracie lub w salonach prasowych Empik. Informacje o prenumeracie tutaj